Kenji Kurosaki (黒崎健時) to pionier Japońskiego Kick Boxingu. Współzałożyciel Kiokushinkaikan. W 1953 roku Mas Oyama i Kurosaki Sensei postanowili stworzyć własny styl i nazwali go Kyokushinkaikan.

Kenji Kurosaki (黒崎健時) to japoński instruktor sztuk walki, specjalizujący się w karate pełno kontaktowym i kickboxingu. Posiada czarny pas 10 Dan w karate Kyokushin. Najbardziej znany jest jako pionier Full-Contact Karate i Kickboxingu ( Japanese Kick Boxing ) zarówno w Japonii, jak i w Holandii.

Wielu z Was prawdopodobnie słyszało imię Kenji Kurosaki , ale nie wie zbyt wiele o tym człowieku. Urodził się 15 marca 1930 roku w rodzinie samurajskiej na przedmieściach Tokio.

Około 1951 roku dołączył do stylu Yamaguchi Karate Goju Ryu i trenował tam razem z Masutatsu Oyamą. W 1953 roku Masutatsu Oyama i Kurosaki Sensei postanowili stworzyć własny styl i nazwali go Kyokushinkaikan.

Za public relations odpowiedzialny był Masutatsu Oyama. Istnieje wiele „mitów” wokół Masutatsu Oyamy, ale Sensei Kurosaki, trzymał się bardziej w tle, był Instruktorem i naprawdę twardym wojownikiem. Kurosaki Sensei wciąż jest pamiętany w Japonii.

Po walce w Tajlandii w 1964 roku Kurosaki zaczął kwestionować kierunek kyokushin w rzeczywistości bojowej , a Oyama nadal nalegał, aby utrzymać Kyokushin jako „najsilniejsze i najtwardsze karate” i ćwiczyć je oraz walczyć podczas kumite z nie osłoniętymi rękami, bez kontaktu na twarz, nie stosując żadnych rękawic do walk.

Kurosaki Sensei, nie był również zadowolony z komercyjnego kierunku, jaki obrał Kyokushinkai i opuścił Kancho Masutatsu Oyamę oraz organizację Kyokushin-kaikan

w marcu 1969 roku. 

Następnie Kurosaki założył Mejiro Gym w dzielnicy Mejiro w dystrykcie Toshima pod Tokio, gdzie trenowano kickboxing w stylu japońskim ( Japanese Kick Boxing - Shin Kakuto Jutsu ) . Kurosaki dołączył do współpracy z All Japan Kickboxing Association. Trenował różne japońskie talenty kickboxingu takich jak : Mitsuo Shima, Kunimitsu Okao oraz Toshio Fujiwarę który dołączył do Mejiro Gym w lipcu 1969.

Mejiro Gym w Japonii (obecnie nazywane Kurosaki Dojo), szybko stało się popularne i nadal jest jednym z rozpoznawalnych japońskich Dojo Japońskiego Kick Boxingu.

Kenji Kurosaki był znany jako najbardziej zaciekły i pragmatyczny wojownik. W samoobronie zabił kiedyś mężczyznę, który zaatakował go od tyłu krótkim japońskim mieczem (wakizashi). Zareagował natychmiast oddalając się w jedną stronę blokując atak uderzając pięścią w twarz napastnika. Po dochodzeniu Kurosaki został uniewinniony.

Wśród swoich uczniów Kurosaki Sensei miał wielu wspaniałych mistrzów. Pierwszym był Jon Bluming z Holandii zamieszkujący w mieście Amsterdam, który ostatecznie stał się jedynym europejczykiem, który w Japonii awansował na piątego Dana. W 1978 roku Jan Plas Sensei założył Mejiro Gym Amsterdam w Holandii, który nazwał klub tak na cześć swojego nauczyciela Kurosakiego, który był w tym czasie właścicielem Mejiro Gym w Japonii.

Na początku lat sześćdziesiątych XX wieku tajscy boxerzy po raz pierwszy postawili stopę na japońskich wybrzeżach. Niesłychana w Japonii a właściwie w dużej mierze nieznana poza Azją Południowo-Wschodnią, enigmatyczna sztuka walki Muay Thai miała zostać zestawiona ze znanym na całym świecie stylem walki Karate, aby zobaczyć, jak sobie radzą.

Pierwsze spotkanie Japończyków z Muay Thai doprowadziło do ponownego przemyślenia treningu i podejścia do tego stopnia, że ​​wywróciło do góry nogami świat japońskich sztuk walki. Wielu japońskich praktykujących karate wierzyło, że ich sztuka jest tak wyrafinowana i dopracowana, jak tylko może być styl walki, a ich kopnięcia są niezrównane pod względem siły, techniki i zdolności do wyrządzenia krzywdy przeciwnikowi.

Pierwsze mecze odbywały się na wyprzedanych stadionach i były transmitowane na żywo w telewizji w całej Japonii. Miliony oglądały, jak najlepsi karatecy, słynący z łamania cegieł i desek rękami i stopami, noszący tradycyjne białe Gi z pożądanym czarnym pasem w talii, stawiali czoła nowemu przeciwnikowi z za oceanu, chcąc wykazać się swoimi umiejętnościami. W przeciwległym rogu stał ich tajski zawodnik stylu Muay Thai w krótkich spodenkach i osobliwej opasce na głowie którą nazywa się - Mongkon.

To był pierwszy raz, kiedy termin „kickboxing” został użyty gdziekolwiek – słowo stworzone z modnego języka angielskiego, aby trafnie opisać japońskiej publiczności walkę w rękawicach rozgrywaną na ringu bokserskim, pozwalającą nie tylko na uderzanie pięścią, ale także uderzenia nogami oraz kolanami a także łokciami.

Pod koniec wieczoru wszyscy japońscy wojownicy zostali upokorzeni prawdziwym profesjonalnym stylem walki Tajów ( Muay Thai ). Po tym czasie odbyło się znacznie więcej spotkań pomiędzy przedstawicielami japońskiego karate i tajskimi bokserami w ramach różnych zasad tj., w rękawicach i bez rękawic. Tajowie i Japończycy walczyli z ograniczeniami czasowymi oraz bez ograniczeń czasowych. Niezależnie od tego Tajowie raz po raz udowadniali, że dominują nad Japończykami.

Do Japonii sprowadzono tajskich trenerów, aby nauczali, a japońscy wojownicy zaczęli wyjeżdżać do Tajlandii na treningi, ponieważ byli zdeterminowani, aby poprawiać swoje umiejętności, aby walczyć na tym samym poziomie co Tajowie. Jednym z tych zawodników był Kenji Kurosaki, który nadal dążył do celu, jakim było osiągnięcie standardów ustanowionych na ringach Bangkoku, lecz miał jednak zasłynąć jedynie jako trener.

Kurosaki pomógł rozwinąć Karate Kyokushin, które było w zasadzie mieszanką wartości Karate wzmocnionych przez nabyte techniki z Muay Thai.

W swojej siłowni w Mejiro odrzucił tradycyjny styl karate, polegający na innej technice kopnięć na rzecz stylu Tajów z obracaniem bioder i nauczył niskiego kopnięcia, które tak często było skuteczne i efektowne w walce.